வேடர்கள் ஆநிரை கவர்தல்

காய மீன் எனக் கலந்து கான் நிரை

மேய வெம் தொழில் வேடர் ஆர்த்து உடன்

பாய மாரிபோல் பகழி சிந்தினார்

ஆயர் மத்து எறி தயிரின் ஆயினார்.

குழலும் நவியமும் ஒழியக் கோவலர்

சுழலக் காடு போய்க் கன்று தாம்பு அரிந்து

உழலை பாய்ந்து உலா முன்றில் பள்ளியுள்

மழலைத் தீம் சொல்லார் மறுக வாய் விட்டார்.

மத்தம் புல்லிய கயிற்றின் மற்று அவர்

அத்தலை விடின் இத்தலை விடார்

உய்த்தனர் என உடை தயிர்ப் புளி

மொய்த்த தோள் நலார் முழுதும் ஈண்டினார்.

வலைப் படு மான் என மஞ்ஞை எனத் தம்

முலைப் படு முத்தொடு மொய் குழல் வேய்ந்த

தலைப் படு தண் மலர் மாலை பிணங்க

அலைத்த வயிற்றினர் ஆய் அழுதிட்டார்.

எம் அனைமார் இனி எங்ஙனம் வாழ்குவிர்

நும் அனைமார்களை நோவ அதுக்கி

வெம் முனை வேட்டுவர் உய்த்தனரோ எனத்

தம் மனைக் கன்றொடு தாம் புலம்பு உற்றார்.

பாறை படு தயிர் பாலொடு நெய் பொருது

ஆறு மடப் பள்ளி ஆகுலம் ஆக

மாறு பட மலைந்து ஆய்ப்படை நெக்கது

சேறு படு மலர் சிந்த விரைந்தே.