கடை வீதிகள்

இட்ட நூல் வழாமை ஓடி யோசனை எல்லை நீண்டு

மட்டுவார் மாலை வேய்ந்து சதுக்கங்கள் மலிந்த சும்மைப்

பட்டமும் பசும் பொன் பூணும் பரந்து ஒளி நிழற்றும் தீம் தேன்

அட்டும் தார் அணிந்த மார்பர் ஆவணம் விளக்கல் உற்றேன்.

மணி புனை செம் பொன் கொட்டை வம்பு அணி முத்த மாலைக்

கணி புனை பவழத் திண் காழ் கம்பலக் கிடுகின் ஊன்றி

அணி நிலம் மெழுகிச் சாந்தின் அகில் புகைத்து அம் பொன் போதில்

திணி நிலம் அணிந்து தேம் கொள் ஐயவி சிதறினாரே.

பொன் சொரி கதவு தாழில் திறந்து பொன் யவனப் பேழை

மின் சொரி மணியும் முத்தும் வயிரமும் குவித்துப் பின்னும்

மன் பெரும் பவழக் குப்பை வால் அணிகலம் செய் குப்பை

நண் பகல் இரவு செய்யும் நன் கலம் கூப்பினாரே.

விழுக் கலம் சொரியச் சிந்தி வீழ்ந்தவை எடுத்துக் கொள்ளா

ஒழுக்கினர் அவர்கள் செல்வம் உரைப்பரிது ஒழிக வேண்டா

பழக் குலைக் கமுகும் தெங்கும் வாழையும் பசும் பொன்னாலும்

எழில் பொலி மணியினாலும் கடை தொறும் இயற்றினாரே.

மூசு தேன் இறாலின் மூச மொய் திரை இயம்பி யாங்கும்

ஓசை என்று உணரின் அல்லால் எழுத்து மெய் உணர்த்தல் ஆகாப்

பூசு சாந்து ஒருவர் பூசிற்று எழுவர் தம் அகலம் பூசி

மா சனம் இடம் பெறாது வண் கடை மலிந்தது அன்றே.

மெய்யணி பசும் பொன் சுண்ணம் மேதகு நான நீரின்

ஐது பட்டு ஒழுகி யானை அழிமதம் கலந்து சேறாய்ச்

செய் அணி கலன்கள் சிந்தி மாலையும் மதுவும் மல்கி

வெய்து அடி இடுதற்கு ஆகா வீதிகள் விளம்பல் உற்றேன்.