தருமதத்தன் அறிவுரை கூறுதல்

அருமை மா மணி நாகம் அழுங்க ஓர்

உருமு வீழ்ந்து என உட்கினரா அவன்

கருமம் காழ்த்தமை கண்டவர் தம் உளான்

தரும தத்தன் என்பான் இது சாற்றினான்.

தவளைக் கிண்கிணித் தாமரைச் சீறடிக்

குவளையே அளவுள்ள கொழுங் கணாள்

அவளையே அமிர்தாக அவ் அண்ணலும்

உவள் அகம் தனது ஆக ஒடுங்கினான்.

விண்ணி னோடு அமிர்தம் விலைச் செல்வது

பெண்ணின் இன்பம் பெரிது எனத் தாழ்ந்து அவன்

எண்ணம் இன்றி இறங்கி இவ் வையகம்

தண் அம் தாமரை யாளொடும் தாழ்ந்ததே.

தன்னை ஆக்கிய தார்ப் பொலி வேந்தனைப்

பின்னை வௌவில் பிறழ்ந்திடும் பூ மகள்

அன்னவன் வழிச் செல்லின் இம் மண்மிசைப்

பின்னைத் தன் குலம் பேர்க்குநர் இல்லையே.

திலக நீள் முடித் தேவரும் வேந்தரும்

உலக மாந்தர்கள் ஒப்ப என்று ஓதுப

குலவு தார் மன்னர்க்கு யான் இது கூறுவன்

பலவும் மிக்கனர் தேவரின் பார்த்திவர்.

அருளுமேல் அரசு ஆக்குமன் காயுமேல்

வெருளச் சுட்டிடும் வேந்து எனும் மா தெய்வம்

மருளி மற்று அவை வாழ்த்தினும் வையினும்

அருளி ஆக்கல் அழித்தல் அங்கு ஆபவோ.

உறங்கும் ஆயினும் மன்னவன் தன் ஒளி

கறங்கு தெண் திரை வையகம் காக்குமால்

இறங்கு கண் இமையார் விழித்தே இருந்து

அறங்கள் வௌவ அதன் புறம் காக்கலார்.

யாவர் ஆயினும் நால்வரைப் பின்னிடின்

தேவர் என்பது தேறும் இவ் வையகம்

காவல் மன்னவர் காய்வன சிந்தியார்

நாவினும் உரையார் நவை அஞ்சுவார்.

தீண்டினார் தமைத் தீச் சுடும் மன்னர் தீ

ஈண்டு தம் கிளையொடும் எரித்திடும்

வேண்டில் இன் அமிர்தும் நஞ்சும் ஆதலான்

மாண்டது அன்று நின் வாய் மொழித் தெய்வமே.

வேலின் மன்னனை விண் அகம் காட்டி இஞ்

ஞாலம் ஆள்வது நன்று எனக்கு என்றியேல்

வாலிது அன்று எனக் கூறினன் வாள் ஞமற்கு

ஓலை வைத்து அன்ன ஒண் திறல் ஆற்றலான்.

குழல் சிகை கோதை சூட்டிக் கொண்டவன் இருப்ப மற்று ஓர்

நிழல் திகழ் வேலினானை நேடிய நெடும் கணாளும்

பிழைப்பிலான் புறம் தந்தானும் குரவரைப் பேணல் செய்யா

இழுக்கினார் இவர்கள் கண்டாய் இடும்பை நோய்க்கு இரைகளாவார்.

நட்பு இடைக் குய்யம் வைத்தான் பிறர் மனை நலத்தைச் சேர்ந்தான்

கட்டு அழல் காமத் தீயில் கன்னியைக் கலக்கினானும்

அட்டு உயிர் உடலம் தின்றான் அமைச்சனாய் அரசு கொன்றான்

குட்ட நோய் நரகம் தம்முள் குளிப்பவர் இவர்கள் கண்டாய்.

பிறை அது வளரத் தானும் வளர்ந்து உடன் பெருகிப் பின் நாள்

குறைபடு மதியம் தேயக் குறுமுயல் தேய்வதே போல்

இறைவனாத் தன்னை ஆக்கி அவன் வழி ஒழுகின் என்றும்

நிறை மதி இருளைப் போழும் நெடும் புகழ் விளைக்கும் என்றான்.

கோள் நிலை திரிந்து நாழி குறைபடப் பகல்கண் மிஞ்சி

நீள் நிலம் மாரி இன்றி விளைவு அஃகிப் பசியும் நீடிப்

பூண் முலை மகளிர் பொற்பில் கற்பு அழிந்து அறங்கள் மாறி

ஆணை இவ் உலகு கேடாம் அரசு கோல் கோடின் என்றான்.