சீவகன் குமரன் ஆதல்

நம்பன் இத் தலை நாக நல் நகர்

பைம் பொன் ஓடை சூழ் பரும யானையும்

செம் பொன் நீள் கொடித் தேரும் வாசியும்

வெம்ப ஊர்ந்து உலாம் வேனிலானினே.

கலையினது அகலமும் காட்சிக்கு இன்பமும்

சிலையினது அகலமும் வீணைச் செல்வமும்

மலையினின் அகலிய மார்பன் அல்லது இவ்

உலகினில் இலை என ஒருவன் ஆயினான்.

நாம வென்றி வேல் நகை கொள் மார்பனைக்

காமனே எனக் கன்னி மங்கையர்

தாமரைக் கணால் பருகத் தாழ்ந்து உலாம்

கோ மகன் திறத்து உற்ற கூறுவாம்.